انواع کنفرانس ها و همایش ها

انواع کنفرانس ها و همایش های علمی پژوهشی، از نظر سطح برگزاری در سطوح مختلف منطقه ای، ملی، بین المللی و دانشجویی برگزار می شوند. برای اینکه کنفرانس در هر یک از رده های فوق قرار بگیرد، باید دارای ویژگی های خاصی باشد.

از نظر تعریف عمومی می توان گفت که همایش (کنگره)، گردهمایی است رسمی، متشکل از متخصصین و افراد با تجربه که در آن ضمن طرح تازه های علمی، نتایج تحقیقات و پژوهشهای انجام شده در موضوع علمی مشخص بصورت ارائه مقاله، سخنرانی و پوستر برگزار می گردد و نتایج و دستاوردهای کنفرانس، به صورت عمومی و رسمی منتشر گردد. کنگره دارای سخنرانان متعدد بوده و بصورت دوره ای از یک تا پنج سال یکبار تکرار می گردد. طول مدت کنگره معمولا سه روز یا بیشتر می باشد. برای برگزاری هر کنگره تشکیل تعدادی کمیته تخصصی ضرورت دارد.

از نظر نامگذاری از واژه های متعددی مانند کنفرانس، همایش، گردهمایی، سمیناز، کنگره، سمپوزیوم استفاده می شود که از نظر فنی و اجرایی در حال حاضر در کشور ایران هیچ تفاوتی در این عناوین وجود ندارد و تعریف دقیق و مشخصی برای این واژه ها انجام نپذیرفته است. لذا از نظر برگزاری، به صورت مشخص و صریح می توان گفت که هیچ تفاوتی بین انتخاب واژه ها و عبارات فوق وجود ندارد و استفاده از عنوان کنگره، نشان دهنده بزرگتر بودن یا کوچکتر بودن و یا سطح اعتبار نیست. در پایگاه مرجع برگزاری کنفرانسها نیز، از کلیه عبارات فوق برای اشاره به یک جمع علمی استفاده می شود.

همایش ( کنگره) بین المللی

مصادیق عینی بین المللی شدن انواع کنفرانس ها :

۱. محورهای کنفرانس صرفا متمرکز بر معضلات داخلی نباشد.
۲. انجمن ها و تشکلهای بین المللی، کنفرانس را همراهی کرده باشند.
۳. درصدی از مقالات از خارج از کشور ارسال شده باشد.
۴. زبان رسمی انواع کنفرانس ها، انگلیسی باشد.
۵. کتاب مجموعه مقالات انگلیسی باشد.
۶. مستندات تبلیغاتی انگلیسی هم ارز مستندات تبلیغاتی فارسی باشد.
۷. در نشریات معتبر بین المللی آگهی کنفرانس درج گردد.
۸. کارگاه های آموزشی توسط متخصصان غیرداخلی ارائه گردد.
۹. انواع کنفرانس ها شرکت کننده غیر ایرانی داشته باشد
۱۰. عنوان کنفرانس در وب سایتها و دایرکتوریهای بین المللی قرار گیرد.
۱۱. کنفرانس، حامیان رسانه ای بین المللی هم داشته باشد.
۱۲. انواع کنفرانس ها، داوران بین المللی هم داشته باشد.
۱۳. وب سایت کنفرانس هم بخش فارسی و هم انگلیسی داشته باشد.

کنفرانس های ملی

کنفرانسهایی که از نظر علمای و دریافت مقالات یا شرکت کنندگان جنبه کشوری داشته و برگزار کنندگان آن حداقل در سطح منطقه ای فعالیت نموده و یا نتایج آن در سطح ملی قابل ارائه شده باشد ، ملی خواهد بود.
نکته ۱:کنفرانس هایی که از نظر علمی و دریافت مقالات یا شرکت کنندگان جنبه فراملی داشته و برگزار کنندگان آن حداقل در سطح ملی و بین المللی قابل ارائه باشد، مشمول این استاندارد خواهد بود.
نکته ۲: تعاریف ارائه شده برای «اصلاحات» فوق الذکر ممکن است در برخی موارد یا تعاریف ارائه شده از سوی فرهنگستان علوم و ادب فارسی در زمینه « واژه های » مشابه تفاوت داشته باشد. بدیهی است تعریف اصطلاحی مدنظر این استاندارد بوده و تعاریف واژگان مدنظر نمی باشد.
دانشگاه فردوسی مشهد به صورت داخلی تعاریف و عبارات مترادفی را برای سمینار و کنفرانس و سمپوزیوم استفاده می نماید که از نظر عمومی هنوز تایید شده نیست:

هم اندیشی (سمینار)

انواع کنفرانس ها و همایش ها، اجتماعات و گردهمایی که هدف آن بیان تازه های علمی ، مبادله تجربیات و تجدید اطلاعات در جهت چاره جویی و حل مشکلات حرفه ای شرکت کنندگان است . سمینارها به صورت ارائه سخنرانی ، میزگرد ، پانل و جلسات پرسش و پاسخ ارائه می گردد و طول مدت آن بیش از یک روز و معمولا دو تا سه روز می باشد.

فراهم ایی (کنفرانس)

نشستها و اجتماعاتی که به منظور شور و بحث در یک زمینه خاص تشکیل می گردد و در آن افراد نقطه نظرات خود را درباره مسائل و مشکلات مهم از طریق سخنرانی، جلسات پرسش و پاسخ، میزگرد و گزارش موارد جالب ( Case Report) مطرح می نمایند. این نشستها می تواند در طی یک روز یا به صورت جلسات دوره ای تشکیل گردد. چنانچه این جلسات بصورت ادواری تشکیل شود به آن انواع کنفرانس های دوره ای اطلاق می شود.

هم نشست (سمپوزیوم)

به منظور آموزش مسائل علمی تخصصی و فوق تخصصی درباره موضوعی خاص به صورت سخنرانی، کار گروهی، بحث و ارائه مقاله برگزار می گردد. در سمپوزیم هر یک از سخنرانان درباره جنبه خاصی از موضوع به بحث می پردازند. مخاطبین سمپوزیوم انواع کنفرانس ها افراد متخصص و صاحب نظر می باشند . طول مدت سمپوزیوم معمولا یک روز است.